به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، دکتر حجت الله ابراهیمیان رایزن فرهنگی سابق جمهوری اسلامی ایران در اندونزی و عضو هیات علمی دانشگاه در یادداشتی با عنوان (منطقه ای به نام " کربلا " در اندونزی) آورده است:

یک : اندونزی با بیش از ۲۷۰ میلیون جمعیت، پرجمعیت ترین کشور مسلمان دنیاست. ۸۷/۳ درصد این جمعیت را مسلمانان شافعی مذهب تشکیل میدهند که سابقه ارادت شان به اهل بیت "ع" در آثار گوناگون این کشور بزرگ، قابل کشف است. حدود دو و نیم میلیون شیعه در اندونزی به برکت انقلاب اسلامی ایران و تلاشهای مستمر مرحوم دکتر جلال الدین رحمت، رهبر و بزرگ شیعیان این کشور، همانند نگین در این سرزمین صلح، می درخشند.

دو : آثار تاریخی، کتیبه ها ، مقابر به خصوص مقبره های اولیای نه گانه (والی سونگو)، آیین های مذهبی، حرکات موزون امروزی در برخی مناسبت ها در منطقه" آچه" و نیز دیگر نشانه ها، همه و همه نشان دهنده رسوخ فرهنگ علوی و به خصوص عاشورا و سینه زنی در برخی از مناطق این کشور بزرگ، است.

سه : وجود اولیای نه گانه (والی سونگو) که از آنها به عنوان گروهی از مبلغان و مروجان اسلام یاد میشود و در ربع پایانی قرن ۱۵ میلادی تا نیمه دوم قرن ۱۶ میلادی به گسترش اسلام در منطقه جاوه و مجمع الجزایر اندونزی میپرداختند، نیز، تاثیر زیادی در محبت مردم این سرزمین به اهل بیت پیامبر داشته و از این رو عظمت و اعتقاد مردم به ولی بودن آنها، آرامگاه آنها را تا امروز زیارتگاه و مورد احترام قرار داده است.

چهار : مراسم بزرگداشت " تابوت " در ایام عاشورا در منطقه "پریمن " و نیز " بنکلوی" اندونزی با قدمت ۳۰۰ ساله، خود آیینی است بسیار فخیم.
در این مراسم که با حضور استاندار، شهردار، مقامات لشکری و شخصیت های علمی و نیز خانواده تابوت و همچنین حدود یکصد هزار نفر از مردم برگزار میشود، تابوت های زیادی در اندازه های مختلف توسط مردم حمل میشود.
نگارنده که در ایام ماموریت در اندونزی به عنوان سخنران و مهمان ویژه در این مراسم بسیار عظیم در این دو شهر در ایام عاشورا حضور داشته است از بزرگان و اساتید قدیمی از فلسفه "مراسم تابوت" پرسش نمود که آن بزرگان اهل سنت اینگونه بیان میداشتند: "اجتماع بزرگ مردم با عنوان "تابوت" به یاد حضرت حسین(ع) است که او را کشتند و چون در تابوت قرار ندادند، ما به صورت نمادین تابوت ها را به صورت عمودی حمل میکنیم و پس از حمل آنها از وسط شهر تا دریا توسط دستان مردم، آن تابوت ها را در دریا می اندازیم تا روح حضرت حسین آزاد و آرام شود. "

جالب اینجا بود که حتی برخی از بزرگان آنها نمی دانستند حضرت حسین(ع) کیست و چه نسبتی با رسول گرامی اسلام دارد و اساسا چه کسی حسین را کشته است و برای چه؟

آنها صرفا به عنوان یک آیین تاریخی در این اجتماع شرکت میکردند. که البته نقش نماینده جمهوری اسلامی ایران و نیز مبلغان دینی شیعی در آگاهی بخشی به آنان موثر است و به نظر میرسد در آینده و الان نیز بیش از گذشته این وظیفه به عهده ماست.

در این آیین، اساسا میزبانان این حرکت را خانواده "تابوت" می نامیدند که در طول سالها، نسل اندر نسل، به برگزاری آن اهتمام دارند.
در این آیین سنتی، پرچم های یا حسین و نیز دست هایی که نام پنج تن آل عبا بر آن نقش بسته است، حمل می گردد.
نکته مهم در این مراسم حمل ۱۷ تابوت از محل جایگاه تا مقبره شیخ برهان الدین است.

شیخ برهان الدین شخصیت شیعی پنجابی است که ۳۰۰ سال قبل به بنکولو سفر کرده و این مراسم از یادگار های ایشان می باشد. خانواده تابوت که محب اهل بیت(ع) هستند خود را منتسب به ایشان میدانند.

معمولا در برنامه سالانه در ایام عاشورا، استاندار با در دست گرفتن پرچم یا حسین، رسماً این آیین را افتتاح میکند و مردم با ذکر یا حسین و حمل تابوت به سمت مقبره شیخ برهان الدین حرکت میکنند.

بدون شک این آیین ۳۰۰ ساله در بنکولو که توسط شخصیت شیعی پنجابی مرحوم شیخ برهان الدین در این منطقه، بروز پیدا کرده است از تعالیم اهل بیت (ع) که در ایران و عراق وجود داشت الهام گرفته شد.

شیخ برهان الدین شعایر حسینی بومی شده در هندوستان را به این دیار منتقل کرد و لذا خانواده های تابوت که از نوادگان شیخ هستند، توفیق احیای آن را کسب نموده اند.

در مراسم تابوت، نماد دست (PENJA یا پِنجا) که در سلسه مراسم تابوت بنکولو به نام پنجا شویی در چهارم و پنجم محرم انجام می گیرد، دو معنی دارد : سمبل دست قطع شده ابوالفضل و نیز نماد پنج تن از اهل بیت پیامبر اسلام.

گفتنی است مراسم" تابوت" از سال ۱۹۹۰ میلادی به یکی از برنامه های ملی در اندونزی تبدیل شد و شهر بنکولو نیز با وجود تابوت، یکی از مقصد های گردشگری به شمار می رود.

پنج : در شهر " بنکلو"، خیابانی وجود دارد به نام " کربلا".
منطقه کربلا که امروز متأسفانه فقط نامی از آن مانده است قبلاً صحرایی به وسعت ۴۰ هکتار بوده که به نام" کربلا" مشهور بوده است و برنامه های عاشورا و تابوت در آن منطقه انجام می گرفت. امروزه با ورود اقشار مختلف و تصاحب زمین ها و ساخت منازل مسکونی، عملا ۵ هکتار از آن صحرا برای نام کربلا و احیاناً مراسم سنتی عاشورا و تابوت، باقی مانده بود و البته در حال حاضر، در چند هزار متر زمینی که در آن مسجد و کنار آن قبرستان و نیز مقبره شیخ برهان الدین (شخصیت شیعه پنجابی و معروف به امام سِنگولو) وجود دارد به نام کربلا باقی مانده است.

همه ساله دعای ورود به محرم و مقتل خوانی در این مکان قرائت می شود.

خوشبختانه در ورودی این خیابان دروازه ای وجود دارد که نام مبارک ابا عبدالله الحسین (ع) و سلام بر آن وجود شریف، بر آن نقش بسته است.

امید است با برنامه ریزی درست، نور پرفروغ امیر المومنین علی ابن ابیطالب "علیه السلام" و نیز سید الشهدا حضرت حسین بن علی "علیه السلام"، در میان مردمان تشنه این بخش عظیم از منطقه جنوب شرق آسیا بیش از گذشته بدرخشد و همه مردمان این سرزمین از فلسفه تابوت و کربلا، متنعم گردند. آمین.